مقدمه
واقعیت مجازی زمانی بیشترین تأثیر را میگذارد که سعی نکند شبیه بازیهای معمولی باشد، بلکه از محدودیتها و تواناییهای منحصربهفرد خودش استفاده کند. Hotel Infinity دقیقاً از همین نقطه شروع میشود؛ نه با داستانگویی مستقیم، نه با اکشن یا چالشهای مرسوم، بلکه با یک ایده ساده و در عین حال عمیق: اگر فضا دیگر به قوانین آشنای ما پایبند نباشد چه اتفاقی میافتد؟ این بازی شما را به هتلی دعوت میکند که معماری آن منطقگریز است، مسیرهایش قابل پیشبینی نیستند و هر قدمی که برمیدارید میتواند درکتان از جهت، فاصله و حتی واقعیت را زیر سؤال ببرد. Hotel Infinity بیش از آنکه یک بازی باشد، یک تجربهی اکتشافی در مرز میان ذهن، فضا و بدن انسان است؛ تجربهای که فقط در واقعیت مجازی میتواند چنین تأثیری داشته باشد.
Hotel Infinity تجربهای نیست که بتوان آن را صرفاً «یک بازی» نامید؛ این عنوان در اصل یک آزمایش جسورانه در طراحی فضا برای واقعیت مجازی است. ساختهی استودیوی Studio Chyr، همان تیمی که با Manifold Garden علاقهمندان به معماریهای غیرممکن را مجذوب خود کرده بود، این بار تمام آن ایدهها را بدون واسطه به مدیومی منتقل میکند که بیشترین همخوانی را با آنها دارد: VR.
ورود به هتلی که منطق در آن گم میشود
بازی با ورود شما به یک هتل ظاهراً معمولی آغاز میشود. هیچ توضیح مستقیمی در کار نیست، کسی خوشآمد نمیگوید و روایت بهجای کلمات، از طریق فضا شکل میگیرد. راهروها به شکل غیرمنتظرهای تغییر مسیر میدهند، اتاقها بزرگتر از چیزی هستند که از بیرون به نظر میرسند و پنجرهها چشماندازهایی را نشان میدهند که با جایگاه فیزیکی شما همخوانی ندارند. خیلی زود متوجه میشوید که این هتل قرار نیست از قوانین آشنای هندسه پیروی کند.
گیمپلی؛ حرکت واقعی در دنیایی غیرواقعی
مهمترین ویژگی Hotel Infinity تأکید آن بر حرکت فیزیکی واقعی (Room-Scale VR) است. بازی بهگونهای طراحی شده که در یک فضای نسبتاً کوچک (حدود ۲×۲ متر) بتوانید با قدم زدن واقعی، مسافتهای طولانی و فضاهای پیچیده را تجربه کنید. این تصمیم طراحی، تأثیر مستقیمی بر حس غوطهوری دارد؛ شما فقط شخصیت بازی را جابهجا نمیکنید، بلکه بدن خودتان ابزار اصلی تعامل با جهان بازی است.
در نتیجه، هر پیچیدن در راهرو، هر قدم رو به جلو و حتی هر مکث کوتاه، بخشی از تجربه محسوب میشود. این همان جایی است که Hotel Infinity نشان میدهد چرا برخی ایدهها فقط در واقعیت مجازی معنا پیدا میکنند.
معماها و ساختار پیشروی
بازی در چند فصل نسبتاً خطی روایت میشود و هر فصل، لایهی جدیدی از پیچیدگی فضایی را معرفی میکند. معماها عموماً پیچیده یا تنبیهکننده نیستند؛ تمرکز اصلی آنها روی درک فضا، مشاهدهی دقیق محیط و تعامل فیزیکی با اشیاء است. باز کردن درها، چرخاندن اهرمها و تغییر ساختار محیط، اغلب باعث میشود کل فضای اطراف شما به شکل غیرمنتظرهای دگرگون شود.
این تغییرات نهتنها جنبهی حل معما دارند، بلکه بخشی از شگفتی بصری بازی هم هستند و حس کشف را دائماً زنده نگه میدارند.
اتمسفر، صدا و روایت محیطی
Hotel Infinity تقریباً هیچ دیالوگی ندارد و موسیقی آن بسیار مینیمال است. این سکوت آگاهانه باعث میشود توجه شما کاملاً روی محیط متمرکز شود. روایت از طریق معماری، نورپردازی و چیدمان فضا شکل میگیرد؛ روایتی که بیشتر حس میشود تا اینکه مستقیماً گفته شود. نتیجه، فضایی رویاگونه و کمی ناآرامکننده است که حس تنهایی و کنجکاوی را همزمان القا میکند.
نقاط قوت
بزرگترین نقطه قوت بازی، استفاده خلاقانه و هوشمندانه از قابلیتهای واقعیت مجازی است. Hotel Infinity نشان میدهد که VR میتواند فراتر از شبیهسازی بازیهای سنتی عمل کند و به رسانهای مستقل با زبان طراحی مخصوص به خودش تبدیل شود. حس حضور فیزیکی، طراحی فضایی جسورانه و اتمسفر منحصربهفرد، این تجربه را به اثری متفاوت تبدیل کردهاند.
نقاط ضعف
بازی نسبتاً کوتاه است و در حدود دو ساعت میتوان آن را به پایان رساند. همچنین اگر فضای کافی برای تجربهی Room-Scale نداشته باشید و مجبور شوید از حالتهای جایگزین استفاده کنید، بخشی از تأثیر اصلی بازی از بین میرود. برای برخی کاربران هم فضاهای غیرمنطقی و تغییرات ناگهانی محیط ممکن است کمی ناآرامکننده باشد.
جمعبندی
Hotel Infinity تجربهای کوتاه اما بهشدت تأثیرگذار است؛ عنوانی که بهخوبی نشان میدهد واقعیت مجازی وقتی از قواعد قدیمی فاصله میگیرد، چقدر میتواند خلاقانه و شگفتانگیز باشد. این بازی بیش از آنکه به دنبال سرگرمی لحظهای باشد، قصد دارد درک شما از فضا، حرکت و حضور را به چالش بکشد. اگر به تجربههای متفاوت، هنری و مفهومی در VR علاقه دارید، Hotel Infinity یکی از آن آثاری است که ارزش قدم زدن در دنیای عجیبش را دارد.
