بازگشت به ریشه‌های سبک نقش‌آفرینی ژاپنی
در حالی که بازسازی نسخه‌ی سوم Dragon Quest در سال گذشته نشان داد این مجموعه چگونه ژانر JRPG را متحول کرده، حالا Square Enix و Artdink سراغ دو بازی ابتدایی رفته‌اند تا داستان کامل «سه‌گانه Erdrick» را با ظاهری مدرن بازگو کنند.
Dragon Quest I & II HD Remake با ترکیب هنر دوبعدی و پس‌زمینه‌های سه‌بعدی، جلوه‌ای دیدنی به نسخه‌های کلاسیک داده است. اما در کنار این ظاهر چشم‌نواز، تجربه‌ی بازیکن میان دو بازی تفاوت زیادی دارد؛ یکی حس خالص نوستالژی دارد، و دیگری نشان می‌دهد چگونه این سری به بلوغ رسید.
طراحی بصری و صوتی چشم‌نواز
مثل نسخه‌ی سوم، این بازسازی هم از نظر فنی خیره‌کننده است. موسیقی‌های ارکسترال جدید، محیط‌های رنگارنگ، بازتاب نور روی کاخ‌ها و جزئیات ظریفی مانند موش‌هایی که در سیاه‌چال‌ها می‌دوند، همه دنیای بازی را زنده می‌کنند. هر آیتم، از جعبه‌ها تا گلدان‌ها، پیکسل‌آرت مخصوص خود را دارد و نشان می‌دهد تیم سازنده با عشق روی بازسازی کار کرده است.
تغییرات گیم‌پلی و امکانات جدید
هر دو بازی از پیشرفت‌های نسخه‌ی سوم الهام گرفته‌اند. نقشه‌ی کوچک، مهارت‌های تازه، دشمنان متنوع، و نشانگر مقصد در نقشه اضافه شده‌اند تا تجربه‌ی بازیکن مدرن‌تر شود. حتی طلسم‌هایی مانند Zoom اکنون محدودیت استفاده ندارند.
در کنار آن، قابلیت خاموش و روشن کردن بیشتر این امکانات در منو باعث شده بازیکن بتواند بازی را مطابق سلیقه‌اش تجربه کند؛ چه به دنبال سختی نسخه‌ی کلاسیک باشد، چه ماجراجویی راحت‌تر. سیستم جدیدی هم اضافه شده که از طریق «اسکرول‌ها» می‌توان مهارت‌های خاص را به قهرمانان آموخت؛ گزینه‌ای هوشمند برای ایجاد تنوع در مبارزات.
تغییرات داستانی و تفاوت دو بازی
در بخش داستانی، نتیجه کار کمی ناهماهنگ است. Dragon Quest I تلاش می‌کند روایت ساده‌ی خود را گسترش دهد؛ از طریق اضافه کردن شخصیت‌ها، روستاهای جدید و مأموریت‌های فرعی. اما نتیجه گاهی خسته‌کننده است و حس کش‌دادن بی‌هدف دارد. با اینکه قهرمان تنها اکنون توانایی‌های بیشتری دارد، بازی هنوز در اواخر مسیرش به‌شدت دشوار و تکراری می‌شود.
در مقابل، Dragon Quest II به‌مراتب موفق‌تر ظاهر شده است. سیستم گروهی با سه قهرمان، گفت‌وگوهای میان شخصیت‌ها و اضافه شدن پرنسس جدید از قلمرو Cannock باعث شده روایت پویاتر و نبردها تاکتیکی‌تر شوند. تعامل میان اعضای گروه روح تازه‌ای به ماجراجویی داده و بازی دوم را به تجربه‌ای جذاب‌تر تبدیل کرده است.
مشکلات ترجمه و روایت
یکی از نکات آزاردهنده‌ی بازسازی، استفاده از سبک زبان کهنه‌ی انگلیسی است. ترجمه‌ی پر از «thee»، «thou» و «-eth» شاید در ابتدا جالب به نظر برسد، اما خیلی زود خسته‌کننده می‌شود. این تصمیم برای بازآفرینی فضای قدیمی نسخه‌های NES گرفته شده، اما در عمل از جذابیت دیالوگ‌ها می‌کاهد و برخلاف روح شوخ‌طبعی معمول سری Dragon Quest است.
نتیجه‌گیری
Dragon Quest I & II HD Remake تجربه‌ای زیبا و وفادار به ریشه‌هاست، اما در قیاس با بازسازی نسخه‌ی سوم یا بازی مدرنی مثل Dragon Quest XI، در سطح پایین‌تری قرار می‌گیرد. با اینکه DQII تجربه‌ای متعادل و لذت‌بخش ارائه می‌دهد، نسخه‌ی اول هنوز اسیر ساختار بیش‌از‌حد ساده و تکرارپذیرش است.
با این حال، برای کسانی که دنبال بازگشتی اصیل به ریشه‌های یکی از قدیمی‌ترین سری‌های نقش‌آفرینی ژاپنی هستند، این بازسازی یک انتخاب ارزشمند و پرجزئیات است.
